ایده های جدید

نبوغ در بسته‌بندی دانش یا انجماد در مرزهای روح؟ درسی که باید از جفری یانگ بیاموزیم.

ب

بخش ۱: نبوغ “پکیج‌سازی” و ادای دین به نیاکان همه می‌دانیم که جفری یانگ را باید یک نابغه نامید، اما نبوغ او در کجا نهفته است؟ نه در ابداع مفاهیم کاملاً جدید، بلکه در قدرت جمع‌آوری، هماهنگ‌سازی و به‌روزرسانی میراث روانشناسی. یانگ با درک دقیق “روح زمانه خود” و زبان رایج مردم، توانست علم پیش از خود را به فرمول‌هایی قابل درک و ساده تبدیل کند. کافی است نگاهی به ریشه‌های طرحواره‌درمانی بیندازیم تا این هوش خارق‌العاده را تحسین کنیم:

  • طرحواره و ذهنیت: مفاهیمی برگرفته از آرون بک و نظریه‌ی Modularity ذهن.
  • جبران افراطی: اقتباس مستقیم از آلفرد آدلر.
  • درونی‌سازی طرحواره: برگرفته از ویگوتسکی و لوریا (نظریه‌ی Inner Speech).
  • الگوهای ارتباط با والدین و دلبستگی: مفاهیم عمیق ملانی کلاین و جان بالبی.
  • اجبار به تکرار: ایده اصلی فروید و تکمیل شده توسط هاردویل هندریکس.

آفرین بر این قدرت تلفیق و بسته‌بندی! یانگ به ما آموخت که دانش، زمانی ارزشمند است که قابل استفاده باشد و با زبان مردم کوچه و بازار صحبت کند.

بخش ۲: انجماد در مرزهای روح اما متأسفانه، این نبوغ یانگ، یک حقیقت تلخ‌تر را در جامعه‌ آشکار می‌سازد: “انجماد فکری” و “خودشیفتگی تخصصی”. ما از یانگ می‌آموزیم که بروز باشیم، منعطف باشیم و روی دانسته یا روش‌های قدیمی خود متعصب و دگم نباشیم (که متأسفانه در حوزه‌ی سلامت روان یا جسم، این یک اپیدمی است). این جمود فکری، ریشه‌ی عمیق‌تری دارد: وقتی علم در مرزهای روح می‌ایستد. به‌عنوان کسی که سال‌ها به طور موازی به تلفیق نظریات یونگ و دکتر باخ مشغول بوده، دریافته‌ام که بیماری‌ها غالباً پژواک دردهای ناگفته و سرکوب‌شده‌ی درون ما هستند. اما چالش اینجاست:

  • جامعه علمی با تمام عظمتش، ابزاری برای سنجش و اندازه‌گیری «روح» و «احساسات» ندارد.
  • وقتی چیزی قابل لمس و اندازه‌گیری با معیارهای آزمایشگاهی و مادی نباشد، به سادگی درها به روی آن بسته می‌شود. این اصرار بر مادی‌گرایی صرف، فرصت‌های بی‌شماری برای شفا و درمان ریشه‌ای (همان شفا از طریق حل سایه‌ها و تعادل عاطفی) را از ما می‌گیرد.
  • تا زمانی که اساتید و درمانگران، غرور و خودشیفتگی مادی خود را درمان نکنند و متوجه نشوند که همه چیز قابل سنجش در آزمایشگاه نیست این روند ادامه خواهد داشت.

بخش ۳: دعوت به انعطاف و پذیرش نور ما باید از یانگ بیاموزیم که:

  • به‌روزرسانی کن، نه تعصب: روش‌های قدیمی را با درک جدید ادغام کن.
  • انجماد ممنوع: در مقابل هر روش جدید (مانند گُل‌های بَچ، کار سایه، یا رویکردهای نوین دیگر) گارد نگیر و آن را از زاویه‌ای نو بررسی کن.
  • روح را ببین: بپذیر که سلامت روان، فراتر از یک نمودار آماری یا یک داده‌ی فیزیکی است و ریشه‌های آن به لایه‌های عمیق و اثیری وجود انسان بازمی‌گردد.

آیا زمان آن نرسیده است که به جای ماندن در هزارتوی علم مادی، با انعطاف و هوشمندی یک نابغه، دریچه‌ای به سوی درمان‌های جامع و انسانی‌تر بگشاییم؟

#جفری_یانگ #طرحواره_درمانی #روانشناسی_یونگ #دکتر_باخ #انعطاف_فکری #جامعه_علمی #نبوغ_تلفیق #علم_و_روح #خودشیفتگی_تخصصی #بسته_بندی_دانش #رواندرمانی_نوین #بحران_علمی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *